Page 19 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 19
Çok meraklı bir çocuktu. Etrafındaki her şeyi
soruyor, tanımak istiyordu. Ben de bütün sorularına
cevap veriyor. Merak ettiği şeyleri ona tanıtmaya çalı-
şıyordum.
“Bu ne?” diyordu.
“Köprü.” diyordum.
“Bu ne?”
“Ağaç.”
“Bu ne?”
“Masa.”
Nesneleri tanıma faslımız her gün devam ediyor-
du. Her gün yeni bir şeyi öğreniyordu. Zeki bir çocuk
olması, öğrendiği şeyi aklında tutmasını sağlıyordu.
Böylece öğrenmekte güçlük çekmiyordu.
Hayvanları çok seviyordu. Hayvanları sevmesi beni
mutlu ediyordu. Özellikle kedileri çok seviyordu. Onları
sevmeye çalışıyor, gel pisi pisi diye peşlerinden gidi-
yordu. Ben de iki tane kedisi olan bir evde yaşamıştım.
Evde hayvan bakmak çocukluğumdaki gibi bahçeli bir
evse kolaydı. Apartman dairesinde ise çok zordu.
Eve hayvan alma fikrine sıcak bakamıyordum doğ-
rusu. Tüyleri etrafa dökülecekti. Ya Cemre yutarsa
diye korkuyordum. Bu kadar endişe bana mutlaka bir
terslik getirecekti. Bundan korkuyordum.
18
