Page 17 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)

“Gitme bir kahve içelim.”
“Başka zaman içeriz. Şimdi biraz işim var.”

Onu zaman zaman mahallenin ortasındaki çocuk
parkına götürüyordum. Küçük yapay bir göl vardı parkın

ortasında. Kenarları küçük ağaçlarla çevriliydi. Gölün
ortasından tahta bir köprü geçiyordu. Cemre o köp-
rünün üzerinden koşarak karşıya geçmeyi seviyordu.
Gölde yüzen ördeklere simit götürüyor, köprünün üze-
rinden atıyorduk.

Ördekler sanki Cemre’yi tanıyordu. Biz köprü-
nün üzerine gelir gelmez, hepsi avazlarının çıktığı

kadar bağırarak yanımıza geliyordu. Bu, Cemre’nin çok
hoşuna gidiyordu. Ellerini çırparak gülümsüyordu. Onu
böyle mutlu görmek beni de çok keyiflendiriyordu.
Oradan oyun parkına gidiyorduk. Salıncakta sallanır-

ken sevinç çığlıkları atıyordu. Onun bu çığlıkları beni
çok güldürüyordu. Biz anne ve kız kendimize bir dünya
kurmuştuk. Taner sanki ara sıra hayatımıza giriyordu.
Benim bu denli koruyucu davranmam Taner’i de çok

rahatsız ediyordu. Ama onun ara sıra yaptığı çıkışlar
beni çıldırtmaya yetiyordu. Benim gözyaşlarıyla karışık
krizlerimden korkuyor olmalıydı ki çoğu zaman susmayı
tercih ediyordu. Hiç kimse benim kadar onu koruyamaz

diye düşünüyordum. Hem kimse beni anlamıyordu. Onun
kılına zarar gelsin istemiyordum. Bu kötü bir şey miydi?

16