Page 15 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)

Ona evde güzel bir dünya kurmuştum kendimce.
Odası birçok çocuğun hayallerini süsleyen oyuncaklarla
doluydu. Oyuncak yönünden eksiklik hissetmiyordu.

Yine de dışarıya çıkmak için can atıyordu. Onun dışarı-
ya çıkma hevesini bir türlü yok edemiyordum.
Bazen de komşuların çocuklarını eve getiriyordum.
Onlarla oynuyordu. Mutluluğu kısa sürüyordu. Kendimi

kötü bir anne gibi hissediyordum. Evladını korumak
kötülükse evet ben kötü bir anneydim.
Bazen kapı komşumuz Aliye, oğlu Mertcan’ı gez-
dirmek için aşağıya indiriyordu. Israrlarına dayana-
mayıp onun da aşağıya inmesine izin veriyordum. Daha
sonra balkondan içeriye giremiyordum. Sürekli balkon-

dan Aliye’ye sesleniyordum. Aliye gülümseyerek:
“Hepimizin keyfi yerinde.” diyordu. Kendimi kaygı
konusunda kontrol edemiyordum.

Bu kontrolsüzlük de Cemre’ye karşı baskıya dönü-
şüyordu.
Aliye, ısrarlarıma dayanamayarak yukarıya çıka-
rıyordu.
Kapıyı açar açmaz Cemre’ye sarılıp ağlamaya baş-
lıyordum.

Aliye gülerek:
”Sen hastasın!” diyordu.
“Ne yapayım onsuz bir dakikaya bile dayanamıyo-
rum.”

14