Page 23 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)
P. 23
“Canan benim çok eski bir arkadaşım. Kızı Cemre,
hayvanları çok seviyormuş. Fakat bir rahatsızlık geçir-
diği için eve hayvan almakta tereddüt etmiş Canan. Ben
de senin barınağından bahsettim Tülaycığım. Canan
burayı ve evlat edinme olayını duyunca hemen yola
koyuldu.”
Kafeslerin içindeki köpekler bizi görünce havla-
maya başladı. Her kafeste üç beş tane köpek vardı.
Bir kısmı kendi cinslerine göre, bir kısmı da küçük-
lüklerine göre konmuştu kafese. Hepsi o kadar şeker
görünüyordu ki... Bir an hepsini alıp eve götürmek
istedim. Eminim ki insanlar, buraya gelince mutlaka bir
tanesini alıp gidecekti.
Bazıları sıcağın altında birbirlerine sokulmuş uyu-
yorlardı. Büyük olanlar bizi görüp kafesin tellerine
doğru gelmiş dışarıya çıkmak istiyordu.
“Buyurun, ofisime gidelim.” dedi Tülay Hanım.
Ofise girdiğimizde, duvarlarda her cinsten köpek
fotoğrafları vardı. Çok tatlı görünüyorlardı. Küçük bir
odaydı. Neredeyse odanın yarısını kaplamış olan masa-
nın üzerinde bir sürü kâğıt vardı.
“Oda biraz dağınık, kusura bakmayın.” dedi Tülay
Hanım.
Eda:
22
