Page 28 - ZEYNEP' İN PARLAYAN SÜPER FİKİRLERİ

bakıldığında çok büyük adamlar gibi gözüküyorlar.
Ama ben hep onların da hâlâ benim gibi on yaşın-
da olduklarını hissediyorum. Ve sanırsam tam da bu

yüzden onları çok seviyorum.
Sonunda Murat amca bir terlik giyerek evine çık-

mış. Ben dışarıdan geldiğimde annemleri kapının
önünde ayakkabılara bakarken buldum. Beni karşı-

larında görünce şüpheli bakışlarını bana yönelttiler.
Çünkü bizimkilerin elinde benden başka şüpheli kal-

mamıştı.
– Beğendiniz mi kapının önünü? Sizi o ayakkabı
yığınından kurtaran süper kahraman benim, dedim

gururlu bir şekilde.
Kapıdakiler hep beraber gülmeye başlamışlardı.

Onları şaşkın şaşkın izlemeye başladım. Bir an on-
ların bu yaptığımdan dolayı çok mutlu oldukları için

güldüklerini düşündüm. Kısa bir süre sonra bu dü-
şüncemden vazgeçtim.

Annem:
– Benim dâhi kızım! Diğer ayakkabıları ne yap-
tın? İnşallah onları çöpe atmadın, dedi.

– Yok canım o kadar da değil. Hepsini poşetlere
koydum, dedim. Araya Çiğdem teyzem girmişti, tiz

bir kahkaha atarak:

27