Page 24 - ZEYNEP' İN PARLAYAN SÜPER FİKİRLERİ

daha toparlanmıştı. Ondan sonra da büyük bir iş ba-
şarmış olmanın rahatlığıyla dışarı çıktım. Artık gidip
arkadaşlarımla oynayabilirdim.

Ben dışarıda tatlı tatlı oynarken meğer evde fır-
tınalar kopmuş. Tabii ki ben çok sonradan öğrendim

olanları. İçeridekiler keyifli bir şekilde kahvaltılarını
yapmışlar. Kahvaltıdan sonra annemin yaptığı kah-

veler de afiyetle içilmiş. Murat amca ve dedem ha
bire birbirlerine takılıp durmuşlar. Bir süre sonra Mu-

rat amca, “Benim gidip çay biçmem lazım.” diyerek
kalkmak için müsaade istemiş.
Tabii dedem, Murat amca kalktığında yine ona

takılmaya devam etmiş. Ayaküstü konuşup gülü-
yorlarmış. Bizimkiler Murat amcayı uğurlamak için

balkon kapısına kadar gelmişler. Balkon kapısını
açtıklarında şaşırıp kalmışlar. Şaşkınlıklarının sebe-

bi kapının önündeki ayakkabıları akıllıca eksiltmem
değildi tabii. Ayakkabıları üst üste dizince iş için kul-

lanılan ayakkabıların toprağı, çamuru bir ötekine
bulanmıştı. Ben bunu hiç düşünmemiştim! Dedem
şaşkınlığı geçince:

– Buraya ne olmuş, diye sormuş.
Ama bu sorusu havada kalmış tabii. Çünkü kim-

se bunu kimin yaptığını görmemişti.

23