Page 31 - ZEYNEP' İN PARLAYAN SÜPER FİKİRLERİ

Annem:
– Ay abla, Allah’tan ayakkabılıkta yer kalmamış!

Yoksa Zeynep her şeyi poşetleyip poşetleyip ayak-
kabılığa tıkardı. O zaman Murat abiye verecek bir

terlik de bulamazdık. Adamı yalın ayak evine gönde-
recektik, dedi.

Ayakkabılıktaki poşetler hemen açıldı. Murat am-

canın ayakkabısı bulundu. Onca ayakkabının içinde
toza toprağa bulanmıştı. Dedem hemen eline alıp

bezle iyice sildi. Sonra kendi ayakkabı boyasıyla bir
güzel boyadı. Ayakkabı gıcır gıcır parlıyordu. Ondan

sonra dedem:
– Benden bu kadar, ben aşağı iniyorum, dedi.

Hemen eski model arabasına atlayıp arkadaşla-

rıyla buluşmaya gitmişti. Bu ayakkabıları Murat am-
caya kim götürecekti şimdi? Sizin de tahmin ettiğiniz

gibi ayakkabıları götürme işi bana verildi. Tabii olup
biteni de ben açıklayacaktım. Bir çocuğun üstüne bu

kadar gelinmez ki ama! Hem bana Murat amcanın
nasıl dakikalarca ayakkabı beklediğini anlatın hem

de ayakkabıları benim götürmemi isteyin! Ben Murat
amcaya ne diyeceğim şimdi? Mecburen ayakkabıları

alıp yukarı kata çıktım. Kapıyı çaldım. Murat amca iş

30