Page 138 - ATA YAYINCILIK Değerlerimiz Öykü Dizisi-3 (8 Kitap)

lecek güç kolunda yoktu. Diğer yöneticilerin aralarında
fısıldaştıklarını duyuyordum.

“Bu kızdan hiçbir şey olmaz.”
Elbette bu duyduklarım beni çok üzüyordu.

Cemre’ye bunu belli etmesem de için için kahroluyor-
dum. Bir anne olarak o kadar çok acı görmüştüm ki acı
bende bağışıklık yapmıştı. Duyduklarımı zaman zaman

duymazlıktan, gördüklerimi de görmezlikten geliyor-
dum. Önemli olan burada Cemre’nin iyileşmesiydi. Onun

iyileşmesi için her şeyi yapabilirdim.
Çok yorulmuştuk. Biraz kendimizi dinleyelim iste-

dik. Cemre, Meral’in köyüne gitmek istedi. Bunu duyun-
ca Madalyon da havlamaya başladı. Gidilecek istikamet
belli olmuştu. Doğruca Meral’in köyüne gidiyorduk.

Köye varıncaya kadar Cemre yerinde duramadı.
Sağlığı her geçen gün daha iyiye gidiyordu. Ben daha da

iyi olacağına emindim.

Arabayla Meral’in bahçe kapısından girdik. Meral,
balkonda oturmuş kitap okuyordu. Bizi görünce şaşkın-
lıktan bir şey söyleyemedi. Olduğu yerden biraz baktı,

sonra çığlıklar atarak yanımıza geldi. Madalyon bahçe-
nin içinde koşturuyordu. Meral’le sımsıkı sarıldık. Her
şey sanki bıraktığımız gibi duruyordu. Oysa ne kadar

137