Page 50 - ATA YAYINCILIK Köyde Bir Yaz Tatili (10 Kitap)

— Birkaç yıl sonra elma ağacı şu an gördü-
ğün gibi çok güzel elma tutmuştu. Tabi o zaman

bu kuru dal da elma dolmuştu. Elması da gayet
lezzetliydi. Durum böyle olunca peyderpey di-

ğer gördüğün elma ağaçlarını diktik. Bunu gören
köylüler de kendi elma bahçelerini dikip yaptı. Ci-

var köyler falan derken tüm yöreye bu iş yayıldı.
İşte bizim aile ağacımızın hikâyesi de sırrı da bu.

Hem baban da az düşmedi bu ağaçtan, biliyor
musun? En büyük ağaç o olduğu için tepesinden

inmezdi. Ayağını, kolunu çok incitti ama bu ağa-
cın dallarına çıkıp oynamaktan hiç vazgeçmedi.

— Babamın kolunda bir yara var dede. Ba-

bam hep “Küçükken elma ağacından düştüğüm-
de olmuş.” derdi. Yoksa?

Daha sorumu tamamlamadan dedem gülüm-

seyerek sorumun cevabını verdi:
— Evet, aynen bu ağaçtı.

Dedemin anlattıklarından sonra benim de bu

aile ağacımıza karşı büyük bir sevgim ve saygım
oluşmuştu. Oturup gölgesine çöktüm. Gölgesini

bile farklı hissediyordum. Benim bu kadar önemli
bir ağaçla daha çok zaman geçirmem gerekiyor-

49