Page 115 - ATA YAYINCILIK Çizgi Ötesi Serüvenler Dizisi (6 Kitap)

deyince hep beraber asansöre bindik. Aslında Gökhan ağabey hiç
asansörü kullanmasa iyi olur çünkü bu kiloyla hem asansöre hem de
merdiven kullanmadığından kendi sağlığına zarar veriyor. Şimdiye

kadar Gökhan ağabey yukarı çıkarken hiç asansörü kullanmamıştı.
Hele Nimet abla asansör korkusu yüzünden hiç binmemişti ama
belli ki bu akşam ikisi de çok yorgun. Bu düşüncelerle tam kata

çıktığımızı zannederken çat diye bir ses geldi ve asansör kabininin
içindeki ışık söndü, kabin ise durdu. Fakat tam üçüncü ve dördüncü
kat arasında durduğu için kapıyı açmamız mümkün olmadı. Nimet
abla, “Biliyordum, başıma bunun geleceğini biliyordum.” diyerek
başladı mı çocuk gibi ağlamaya. Asansördeki herkes onu az son-

ra çıkacağımıza dair ikna etmeye çalıştıysa da ağlamaları ulumaya
dönüştü. Bu arada erkekler kapıyı yumruklamasına rağmen sanki
kimsenin umurunda değil gibiydi. Çünkü on beş dakika boyunca bu

kutucuğun içinde çıkardığımız gürültüyü bütün İstanbul duymuştur
ama otel çalışanlarına duyuramadık. Küçük bir otel olduğundan o
saatte gelen giden de olmadı belki, bu yüzden on beş dakikalık bir
işkence yaşadık. Sorun asansörde kapalı kalmak değildi elbette,
tek sorun Nimet ablanın uluma şeklinde kesintisiz devam eden ağ-

lamasıydı. Bir insan on beş dakikada kendini nasıl harap eder bunu
da görmüş olduk. Asansör görevlisi kapıyı açıp bizi yukarı çeker-
ken,

“Kusura bakmayın çocuklar aşağıda maç izliyorduk arkadaş-
larla, çayımızı da yeni tazelemiştik. Çayı soğutmadan içelim dedik,
o yüzden erken gelemedik.” deyince Nimet abla rimelleri simsiyah

114