Page 28 - DOSTLUK DİZİSİ - CAN BORCU
P. 28
Avc› biraz düşünmüş. Bunu kendisi-
nin yapt›ğ›n› söylerse korktuğu baş›na
gelebilirmiş. Avc›,
– Kim olduğunu bilmiyorum. Bana
kendisini tan›tmad›. Ben kendime gelin-
ce acelesi olduğunu söyledi. Sonra da
çekip gitti, demiş.
Çoban başlam›ş üzülmeye:
– Ben şimdi nas›l yaşar›m? Üzerimde
bir can borcu var. Beni kurtaran› bul-
mal›y›m!
Avc› ne söyleyeceğini şaş›rm›ş:
– Can borcu, bir yük değildir çoban
kardeş. Seni kurtaran zaten karş›l›k bek-
lemeden kurtarm›şt›r. Üzülmene gerek
yok. Rahat ol, demiş.
27
