Page 27 - DOSTLUK DİZİSİ - CAN BORCU

– Bana ne oldu böyle? Benim senin

baş›nda beklemem gerekirken sen

benim baş›mda bekliyorsun, demiş.

Kalkmak için çabalam›ş. Kendini

çok hâlsiz hissetmiş.

Avc›, çoban›n olanlar› hat›rlaya-

mamas›na çok sevinmiş.

– Küçük bir bayg›nl›k geçirdin. Şimdi

iyisin, demiş.

Çoban haf›zas›n› zorlay›nca olan-

lar› bir bir hat›rlam›ş.

– Siz yaş›yorsunuz. Ben de yaş›yo-

rum. Biz boğuluyorduk. En son gözle-

rimin karard›ğ›n› hat›rl›yorum. Demek

kurtulduk ha! Bu nas›l olur? Bizi kim kur-

tard›? Söyle bana, gideyim, ona can

borcumu ödeyeyim, demiş.

26