Page 30 - ATA YAYINCILIK Tombilik Öykü Dizisi (10 Kitap)
P. 30

– Ta­ti­le­bir­şey­kal­ma­d›, de­di.


                 Diş­lek,­ yaz­ ta­ti­li­nin­ bir­ an­ ev­vel­


            baş­la­ma­s›­n›­is­ti­yor­du.­


                 Ka­ra­Tav­şan,



                 – ‹s­ter­sen­çan­ta­n›­ta­ş›­ma­na­yar­d›m­

            ede­yim, de­di.



                 Diş­lek,­ ken­di­ni­ çok­ yor­gun­ his­set­

            ti­ği­ için­ bu­ tek­li­fi­ mem­nu­ni­yet­le­ ka­bul­


            et­ti.­Kom­şu­am­ca,­k›r­m›­z›­renk­li­çan­ta­y›­


            eli­ne­al­d›.­Kü­çük­Tav­şan,­yü­kü­ha­fif­le­

            di­ği­için­da­ha­ra­hat­yü­rü­me­ye­baş­la­d›.­


            Ka­ra­Tav­şan,­çok­s›­cak­kan­l›­bir­adam­d›,­

            Diş­lek’in­eli­ni­tut­tu.­Kü­çük­Tav­şan­ken­


            di­ni­gü­ven­de­his­se­din­ce­mut­lu­ol­du.­Yol­


            bo­yu­ soh­bet­ et­ti­ler.­ Diş­lek,­ eve­ gel­di­


                                                                  27
   25   26   27   28   29   30   31   32   33   34   35