Page 26 - ATA YAYINCILIK Tombilik Öykü Dizisi (10 Kitap)

– Diş­lek,­Diş­lek!

Mi­nik­tav­şan­om­zu­nun­dür­tül­me­siy­le­

uyan­d›.

– Ne­ol­du?

– Mer­ha­ba­ Diş­lek.­ ‹s­tas­yo­na­ yak­

laş­t›k.

Diş­lek­ Tav­şan,­ göz­le­ri­ni­ ovuş­tur­du,­

uy­ku­lu­göz­ler­le,­

– Mer­ha­ba­ Ka­ra­ Tav­şan­ am­ca,­

de­di.

Kom­şu­tav­şan­gü­lüm­se­ye­rek,

– Uyu­ya­kal­m›ş­t›n­ev­la­d›m, de­di.

Diş­lek,

– Evet, okul­dan­ dö­nü­yo­rum­ da...­

‹çim­geç­miş.­Be­ni­uyan­d›r­ma­sa­n›z­du­ra­ğ›­

ka­ç›­ra­cak­t›m.­Te­şek­kür­ler,­de­di.

23