Page 32 - ATA YAYINCILIK Tombilik Öykü Dizisi (10 Kitap)

Be­yaz­Tav­şan,

– El­le­ri­ni­ y›­ka­ gel,­ ben­ ta­ba­ğ›­na­

ye­mek­ko­ya­y›m, de­di.

Diş­lek­ ban­yo­ya­ git­ti.­ Eli­ni­ yü­zü­nü­

y›­ka­d›.­ Ma­sa­n›n­ ba­ş›­na­ ge­lin­ce­ an­ne­si­
sor­du:

– Öde­vin­yok­mu?

Diş­lek,

– Yok, di­ye­ya­lan­söy­le­di.­

Sof­ra­da­ kü­çük­ tav­şa­n›n­ en­ çok­

sev­di­ği­ çor­ba­ var­d›.­ Diş­lek­ on­dan­ iki­

ta­bak­ iç­ti.­ Ar­d›n­dan­ pa­ta­tes­li­ bö­rek­

ye­di.­Kar­n›­doy­muş­tu.­Ba­ba­s›­n›n­gel­me­

si­ni­bek­le­me­den­yat­t›.

Sa­at­sekizde­‹ri­Tav­şan­eve­gel­di.­

Çok­ça­l›ş­m›ş­ve­yo­rul­muş­tu.­El­le­ri­ni­eşi­

ne­gös­te­rip,

29