Page 32 - ATA YAYINCILIK 4. Sınıf Okuyorum Anlıyorum

Bir Fabl

İ

İ
T
TİLKİ İLE LEYLEKLE LEYLEK
LK
İ
Güzel, güneşli bir ilkbahar gününde Sevimli Orman sakinleri erkenden uyanmış. Erken
uyananlardan biri de tilkiymiş. Tilki bu, durduğu yerde durabilir mi? Daha öğle olmadan
canı sıkılmış. Eğlenceli bir şeyler yapmak istemiş.” Arkadaşım leylek ile ne zamandır muhab-
bet edemiyoruz, onu yemeğe çağırayım.” diye düşünmüş. Leyleğin kapısını çalmış. Yumuşak

bir ses tonuyla, “Bu akşam yemekte bizdeyiz kardeşim. İtiraz kabul etmem.” demiş. Leylek
istemeye istemeye de olsa tilkinin teklifini kabul etmiş.

Tilki evine dönmüş. Akşam için hazırlık yapmaya koyulmuş. Fakat yine cimriliği tutmuş.
Kurnaz olarak da bilinir ya kendileri, akşamı bedavaya getirmek için bir plan yapmış.

Ne yapsam, ne pişirsem diye ortalıkta dolanıp durmuş. Evdeki malzemelerin hiçbirine

kıyamıyormuş. Sonunda sulu bir çorba yapmış. Çorba o kadar suluymuş ki neredeyse sa-
dece sudan oluşuyormuş.

Nihayet akşam olmuş, leylek gelmiş. Masada hiçbir şey göremeyen leylek biraz şa-
şırmış. Az sonra tilki çorbaları getirmiş. Leyleğin şaşkınlığı bir kat daha artmış. Çünkü

çorbalar düz bir tabakta servis yapılıyormuş. Bu servis şekli, leyleğin uzun gagası için hiç
de uygun değilmiş.

Leylek bir damlacık çorba içeceğim diye gece boyu uğraşmış durmuş. Ama ne müm-
kün! Aç kalkmış sofradan. Bir anlam verememiş tilkinin yaptıklarına. Fakat bir şey belli
etmemiş. “Eline sağlık kardeş.” demiş “Pek de nefisti çorba.” Tilki leyleğin karnını doyurup

doyurmadığıyla ilgilenmiyormuş bile. Dudaklarını şapırdatırken gülmüş.

Leylek kalkmak için izin istemiş. Kapıdan çıkarken, “Lütfen itiraz istemem, yarın akşam
da bendeyiz kardeşim.” demiş. Tilki çok memnun olmuş bu teklife. “Hay hay, seve seve!”
demiş. Tilki, ertesi akşamı zor beklemiş. Leyleğin ne pişireceğini düşünüp durmuş. Düşün-

dükçe iştahı kabarmış.
Neyse vakit gelmiş. Tilki koşa koşa leyleğin evine gitmiş. İçeri girer girmez burnuna mis

gibi kokular gelmiş. “Aman leylek kardeş, et kokusu mu?” demiş. “Neden zahmet ettin bu
kadar?” Leylek tebessüm etmiş. “Aman efendim, ne zahmeti!” demiş. Biraz sonra yemekleri

getirmiş.
Leylek servisi dar boğazlı, uzun bir çömlekte yapmış. Tilki, ne yaparsa yapsın ağzını

sokamamış çömleğin içine. Leylek afiyetle yerken tilki güzelim yemeğin kokusuyla yetinmiş.
Tilki aç kaldığına mı yansın, rezil olduğuna mı? Süklüm püklüm evinin yolunu tutmuş. Leylek
kurnaz misafirini uğurlarken “Kimsenin ettiği kimsenin yanına kalmaz.” diyerek gülümsemiş.

LA FONTAİNE

31