Page 36 - DOSTLUK DİZİSİ - CAN BORCU
P. 36
açmamış. Çünkü avcıya söz vermiş.
Ayr›l›rken avcı ile yaptığı konuşma
aklından çıkmıyormuş. “Bu çiftlik bana
çok büyük. Almak isteyen birisi olursa
yar›s›n› satmak isterim. Dilerim ki o sen
olursun!”
Çoban evine gelmiş. Bir de ne gör-
sün? Hanımı koyunları bir bir satmış.
Artık çobanlık yapamayacakmış. Ama
can borcunu ödediği için de huzurluy-
muş. Çoban, belindeki kuşağ›n s›kt›ğ›n›
fark etmiş. Kuşağ› açm›ş, içinden s›k›-
ca sar›lm›ş bir kese ç›km›ş. Keseyi ters
çevirince yere çil çil alt›nlar dökülmüş.
Çobanın gidişine kızan eşi ve çocukları
çok sevinmiş. Eşi,
– Aman efendim! Sana haks›zl›k
ettik. Meğer sen bizler için kendini feda
etmişsin. Gurbet ellerde para kazanm›ş-
s›n, demiş.
35
