Page 45 - ATA YAYINCILIK Yaşama Yön Verenleri (12 Kitap)
P. 45
1879 yı lı nın Ka sım ayıy dı. Çok yo rul
muş, ça lış ma ya bi raz ara ver miş tim.
Ya zı ma sa sı nın ba şı na otur muş, bir pu ro
ya ka rak ne ya pa ca ğı mı dü şü nü yor dum.
Dü şü nür ken far kı na var ma dan ce ke ti
min düğ me le rin den bi ri ni çe vi ri yor dum.
Çe vir di ğim düğ me kop tu. Düğ me nin
kop tu ğu yer den bir ip lik par ça sı sar kı
yor du. Bey nim de şim şek ler çak tı ve her
şey o an da olup bit ti. Ye rim den fır la dım,
la bo ra tuva ra geç tim ve tek nis yen le ri me
ip lik par ça sı nı gös ter dim:
“Bir ip lik par ça sı nı de ne dik mi hiç?”
de dim.
Tek nis yen le rin yü zün de umut suz luk
t
l
tan baş ka bir şey be ir me miş i. Her
za man ki he ye can lı hâl le rim den bi rin de
ol du ğu mu dü şü ne rek sa de ce bak tı lar.
44
