Page 97 - ATA YAYINCILIK Üç Numaranın Maceraları Dizisir (10 Kitap)

Öykü, sözleri tekrarlad›.
Prens Gün›fl›¤› sakland›¤› yerden ürkek ad›mlar-
la ç›kt›. Prensesin kendisine do¤ru uzatt›¤› ellerini
tuttu. Perde indi¤inde büyük bir alk›fl koptu. Herkes
ayakta alk›fll›yordu. Ece ve Öykü, koflarak anne ve
babalar›n›n yan›na geldiler. Birbirlerine sar›l›p ku-
caklaflt›lar.

– Can›m kardeflim benim. Çok güzeldi. Çok gü-
zel oynad›n.
– Sen olmasan hiçbir fley yapamayacakt›m.
Teflekkür ederim. Çok teflekkür ederim. ‹yi ki vars›n
Ece.

– ‹yi ki vars›n Öykü! Üç Numara, gitmeye orada
karar verdi. Az önce sahnede olup bitenler, iki kar-
deflin birbirine olan sevgisini, aralar›ndaki k›skançl›-
¤a ra¤men, birbirleri için ne kadar da önemli ol-
duklar›n› hat›rlatm›flt›. Üç Numara, kendi kardeflleri-
ni, onlar› ne kadar özledi¤ini düflününce gözleri dol-
du. Ailenin tüm fertleri coflkuyla kucaklafl›rken, san-
dalyelerin aras›ndan kimseye görünmeden göz-
den kayboldu. Okulun bahçesinden ç›kt›¤›nda
döndü, arkas›nda b›rakt›¤› kalabal›¤a bakt›. “Belki
sizinle bir gün yine karfl›lafl›r›z Öykü ve Ece. Bana
aylard›r unuttu¤um bir fleyi, kardeflli¤in önemini
hat›rlatt›n›z. Size çok fley borçluyum.” dedi. Bahçe-
dekiler ise sadece uzaktan gelen bir köpek havla-
mas› iflittiler.

96