Page 7 - ATA YAYINCILIK Tombilik Öykü Dizisi (10 Kitap)

Diş­lek­ Tav­şan­ ko­şa­rak­ an­ne­si­nin­

ya­n›­na­ gel­di.­ Ha­vuç­ su­yu­nu­ ka­fa­s›­

na­ di­kip­ iç­ti.­ Son­ra­ da­ bah­çe­de­ oyun­

oy­na­ma­ya­ de­vam­ et­ti.­ Mi­nik­ tav­şan­

kum­la­oy­na­ma­y›­çok­se­ver­di.­Eli­ne­al­d›­

ğ›­kü­çük­bir­ko­va­ya­kü­rek­le­kum­dol­

dur­du.­Ya­r›m­sa­at­son­ra­Be­yaz­Tav­şan,­

Diş­lek’e­ses­len­di:

– Biz­ içe­ri­ gi­ri­yo­ruz.­ Hay­di,­ ha­va­

ka­rar­ma­dan­sen­de­içe­ri­gir!

Diş­lek,

– Ta­mam! di­ye­kar­ş›­l›k­ver­di.

Diş­lek­Tav­şan,­ka­ran­l›k­tan­kor­kar­d›.­

Bu­yüz­den­ha­va­ka­rar­ma­ya­baş­la­y›n­ca­

he­men­içe­ri­gi­rer­di.­Onu­ka­ran­l›k­ta­en­

çok­kor­ku­tan­şey,­ken­di­göl­ge­siy­di.­

4