Page 11 - ATA YAYINCILIK Tombilik Öykü Dizisi (10 Kitap)

‹ri­Tav­şan,

– Ha­di,­ biz­ de­ bah­çe­de­ otu­ra­l›m,

de­di.

Be­yaz­Tav­şan,­ba­ş›­n›­sal­la­ya­rak,

– Olur, de­di.

Ba­ba­tav­şan,­eşi­nin­ar­d›n­dan­bah­

çe­ye­ ç›k­t›.­ Ge­ce­nin­ ka­ran­l›­ğ›n­da­ y›l­

d›z­la­r›n­ al­t›n­da­ otur­ma­y›­ çok­ se­ver­di.­
­

Gök­yü­zün­de­ki­y›l­d›z­lar­onu­çok­din­len­

di­rir­di.­‹ri­tav­şan,­tah­ta­ma­sa­ya­otur­du.

Be­yaz­Tav­şan,­oğ­lu­nun­üze­ri­ne­pi­ke­

yi­ört­tü.­Son­ra­eşi­nin­otur­du­ğu­ma­sa­ya­

otur­du.­Bir­lik­te­soh­bet­et­me­ye­baş­la­d›­

lar.­Diş­lek’in­ça­l›ş­kan­bir­tav­şan­ol­ma­s›­

için­ne­ler­ya­pa­bi­le­cek­le­ri­ni­ko­nuş­tu­lar.

8