Page 25 - ATA YAYINCILIK Köyde Bir Yaz Tatili (10 Kitap)

— Evet unuttum adını Yusuf. Senin de adını
unuttum Hasan. Hele Zeynep ve Zehra’yı hiç ha-

tırlamıyorum, dedim.

Hep beraber kahkahalarla gülmeye başladık.
O anda, geçen yaz beraber geçirdiğimiz kısa za-

manda çok iyi arkadaş olduğumuzun farkına var-
dım. Uzun uzun güldükten sonra Hasan:

— Hadi gel, senin tozunu alalım. Var mısın

tek kale maça? Geçen yıl oynadığımızda bayağı
güzel oynamıştın, dedi.

— Olur, dedim. Hadi oynayalım. Siz de çok
sağlam oynuyordunuz. Ama bu sefer ben yol

yorgunuyum. Çok güzel oynayıp beni perişan et-
meyin, olur mu? Yusuf:

— Hasan, bu hâlâ bizimle dalga geçiyor, far-

kındasın değil mi? Maç beşte biter. Kazanan be-
nimle oynayacak. Hadi Hasancığım, Arif’e onu

ne kadar özlediğimizi göster, dedi gülerek.

Anlaşıldı. Maçlarımız biraz sert geçecek. İn-
şallah ciddi bir sakatlık geçirmeden bitiririz. Yok-

sa bir sakatlık olursa bizimkileri beni burada bı-
rakmaya hayatta ikna edemem. Tahmin ettiğim

gibi oldu. Top oynarken birbirimizi bayağı yorduk,

24