Page 83 - ATA YAYINCILIK 4. Sınıf Okuyorum Anlıyorum

Bakkal Amca - Seviyorsunuz da yavrum, ben sizin konuştuklarınızdan hiçbir şey an-
lamıyorum.

Ayşe - Aşk olsun bakkal amca. Bizi sevmiyor musun?

Erdal - Yoksa bizim sevgimiz kiralık mı?

Ali - Ah ah, armut kokusu geldi burnuma! Siz de alıyor musunuz kokuyu arkadaşlar?

Bakkal Amca - Çıldıracağım ya! Ne bu hâliniz? Gözleriniz donuk, tavırlarınız garip,

ne çileği, ne kirazı, ne armudu? Kim, nereyi kiralamış?

Ayşe - Aslında biz normaliz bakkal amca, ara sıra karıştırıyoruz hangi dizide oldu-

ğumuzu o kadar.

Bakkal Amca - Yavrucuğum, hepinizde bir gariplik ve aşırılık var. Sanki bu dünyada

değilsiniz. Sanki beyninizin içinden sesler geliyor ve onlar sizi yönetiyor.

2. SAHNE

(Ev ortamı. Ali’nin annesi Ayla Hanım, Ali’nin babası Murat Bey, Ali’nin kız kardeşi

Ayça vardır.)

Ayla Hanım - (Islak ellerini havluya kurular bir hâlde mutfaktan çıkar.) Ali, yavrum,

haydi gel, acıkmadın mı?

Ali - (Odasından seslenir) Henüz şarjım bitmedi anneciğim, birkaç saat daha idare

edebilirim.

Ayla Hanım - Evladım, yemek diyorum, acıkmak diyorum, sen şarj diyorsun. Bazen
kendini şu yapışık gezdiğin tablet zannediyorsun.

Murat Bey - Hanım hanım, çocuğa kızacağına dizileri seyretmekten vazgeç. Geçen
gün geldiğimde kapıyı “Hoş geldin sahte surat, yok yok gerçekçi Mahmut.” diyerek açtın.

Bakma sesimi çıkarmıyorum. Ama sabrım tükenmek üzere bilesin.

Ayça - (Televizyonun karşısında uyuya kalmıştır. Koltuktan zıplar ve eliyle sırtını yoklar.

Avazı çıktığı kadar bağırarak) Anneciğim, nerede benim poni kanatlarım?

Murat Bey - Yok, bu böyle olmayacak. Herkes otursun bakayım şu koltuğa!

Ayça - Abi, haydi gel. Babam çağırıyor.

(Anne, Ali, Ayça koltuğa oturur. Baba ortada hızlı hızlı dolanır ve konuşmaya başlar.)

82