Page 26 - 3. Sınıf Okuduğunu Anlama

KİBİRLİ GÖKKUŞAĞI

Yağmur yeni dinmişti. Uzun zamandır ortada görünmeyen gökkuşağı
ortaya çıkıverdi. O kadar büyük ve güzeldi ki gökyüzünü boydan boya
kaplıyordu. O da kendi güzelliğinin fazlasıyla farkındaydı.

“Doğadaki bütün renklerin kaynağı bende.” diyerek herkese böbür-

leniyordu. Rengârenk çiçeklere burun kıvırıyordu. Kelebeklere, yemyeşil
ağaçlara, “Nasılsa sizin renkleriniz geçici, biriniz birkaç gün yaşayacak,
biriniz de kış gelince sararıp solacaksınız.” diyordu. “Sizin renginiz bile

yok.” diyerek yanından geçen bulutlarla dalga geçiyordu. Doğadaki renkli
renksiz bütün varlıklar gökkuşağının bu kendini beğenmiş davranışların-
dan artık bıkmıştı. Bir gün yaşlı bir bulut, “Kendini çok beğeniyorsun ama

senin de ömrün çok kısa haberin olsun. Fazla böbürlenme, hepimiz doğa-
nın birer parçasıyız.” demişti. Ama gökkuşağının bu lafları dinlemeye bile
tahammülü yoktu. Kendisini doğadaki en güzel ve en

sonsuz şey sanıyordu.

Doğadaki varlıklar en sonunda bu
durumu güneşe anlatmaya karar
verdi. Aralarında en yaşlı olan

oydu. Hem güneş bu doğa-
nın hayat kaynağı değil

miydi? O, bu duruma bir
çare bulabilirdi. Onla-
rı dinleyen güneş hak

verdi. Yağmur ve gü-
neş olmasaydı gökku-

1