Page 13 - Elif'çe Öykü Dizisi

kışlar eşliğinde seyirciyi selamladı. Hayali

yüzüne gülümseme olarak yansıdı.

Akşam yemeğine kadar aynı hayali de-

falarca kurdu. Ne yatağından kalktı ne

odasından çıktı. Babasını karşılamak için bile

yerinden kıpırdamadı. Oysa her gün ba-

basına kapıyı açar, neşeyle sarılır, ku-

caklar, öper, “Hoş geldin babacığım.”

derdi.

O akşam babası Elif’i kapıda göre-

meyince merak etti, eşine sordu:

“Elif nerede?”

“Odasında. Okuldan geldiğinden beri

hiç sesi çıkmadı.”

“Hasta mı yoksa? Neyi var?”

“Yok, hasta değil ama biraz canı sık-

kın sanki. Konuşmak istemedi. Ben de ısrar

edip canını daha fazla sıkmak istemedim.”

12