Page 39 - ZEYNEP' İN PARLAYAN SÜPER FİKİRLERİ

Neva ise pürdikkat beni takip ediyordu. Anlaşılan bu
iş olmuştu. Neva’yı etkilemeyi başarmıştım. Umarım
Neva’nın bu sessiz bekleyişi yaptıklarımın saçmalı-

ğından kaynaklanmıyordur. Yaptığım garip hareket-
lerden dolayı şoka mı uğradı yoksa? Yok yok kesin

onu çok etkiledim. Şimdi son bir hareket yapıp onu
tamamen bana inandıracaktım. Sağa sola doğru

koştum önce. Sonra da Neva’ya doğru koşup kolla-
rımı açarak onun yanına kadar kayarak gittim. Kol-

larım açık bir şekilde Neva’nın önünde çömeldim.
Artık ondan süper kahramanlığımı onaylayacağı bir
hareket ya da bir söz bekliyordum. Tam o sırada an-

nem mutfaktan getirdiği kocaman bir poşeti kolları-
mın arasına bıraktı.

– Hadi süper kahramanım! Bu çöpü at da gel. Bu
havaların boşa gitmesin, dedi.

– Ama anne ya!
– Anneye “ya” denmez! Canın terlik çekti galiba.

Hayır elinde bir kere terlik görsem ben de ina-
nacağım. Oysa elinde sürekli gördüğüm makas ve
rengârenk malzemelerden başka bir şey değildi. An-

nem, ben ve kız kardeşlerim için harikalar yaratan
ellere sahip. Annem aslında benim henüz kimseye

söylemediğim en büyük süper kahramanım. O aile-

38