Ka pı yı ka pat ım.
t
Bü yükba bam:
“Tam vak tin de gel di niz. Ben de
kes ta ne pişiriyordum.”
Se da tey ze:
“Biz de kes ta ne nin ko ku su nu al dık.”
Nur can:
“Mı sır da pat la tacağız.”
Ya vuz am ca:
“Tam bir kış ak şa mı.”
Er can:
“Az son ra bü yü kan nem ma sal an la-
ta cak.”
29