Page 82 - ATA YAYINCILIK Üç Numaranın Maceraları Dizisir (10 Kitap)
P. 82
“Oh be! ‹yi ki de bir köpe¤im.” diye söylendi.
Bu s›rada, çocuklar isimleri okumaya bafllam›fl-
lard›.
– Evet, ilk ismimiz, “Karabafl.”
– Karabafl, Karabafl!
– Cevap yok.
– Ben de flaflk›n flaflk›n ça¤›r›yorum. Bu köpek
sar›, arkadafllar. Ad› “Karabafl” olamaz ki.
– Neden olmayacakm›fl, bal gibi olur.
– Niye k›z›yorsun ki Selin? Köpe¤in bafl› kara de-
¤il de, ondan öyle söyledim.
– Sen her fleyi çok bilirsin zaten!
– Evet, ikinci ismimiz, “Bobi”. Bakal›m, köpe¤imi-
zin ad› “Bobi” mi?
– Bobi, Bobi, gel buraya o¤lum.
Üç Numara, bafl›n› ayaklar›n›n aras›na uzatm›fl,
uyukluyordu. Tek kula¤›n› flöyle bir kald›rd›. Sonra
kald›¤› yerden devam etti.
– Peki, Bobi de de¤il. Üçüncü k⤛d› aç›yorum.
Evet, açt›m.
Umut “üç” deyince, Üç Numara bir anl›¤›na
ümitlendi. Bafl›n› kald›r›p kuyru¤unu sallamaya
bafllad›. “Evet, üç, üç” diye tekrar etti.. Ama kimse
anlamad›.
81
