Page 48 - ATA YAYINCILIK Tombilik Öykü Dizisi (10 Kitap)

Diş­lek,­ kom­şu­ am­cay­la­ yan­ ya­na­

yü­rü­mek­is­ti­yor­du.­Bu­yüz­den­ad›m­la­r›­n›­

h›z­lan­d›r­d›.­Bir­yan­dan­da­dü­şün­ce­le­re­

dal­d›­ve­için­den,

– Aşa­ğ›­ya­ yü­rü­ye­rek­ in­mek­ ne­den­

hiç­ak­l›­ma­gel­me­di? de­di.

Ak­şam­ eve­ gel­di­ğin­de­ an­ne­si­ onu­

bah­çe­ ka­p›­s›n­da­ bek­li­yor­du.­ Diş­lek,­

an­ne­si­ni­ te­laş­l›­ gö­rün­ce­ saa­te­ bak­t›.­

Bi­raz­ge­cik­ti­ği­ni­fark­et­ti.

Be­yaz­Tav­şan­sor­du:

– Oğ­lum,­ne­re­de­kal­d›n?

Diş­lek,­ ma­ze­ret­ bul­ma­ya­ çok­ al›ş­

m›ş­t›.­He­men­ce­vap­ver­di:

– Şey...­Tren­ça­l›ş­m›­yor­du­da...

45