Page 72 - ATA YAYINCILIK Rozetle Yolculuk Öykü Dizisi (8 Kitap)

nip işinize bakarken ikiziniz derse girerdi. Neyse ablacı-

ğım, ikinci gerekçen neydi?
– Yolculuğa çıkarken duvardaki saat 11.45’i göste-
riyordu. Döndüğümüzde kaçı gösterecek acaba? Eğer
aynı zamanı gösterirse sorun yok. Ama zaman ilerle-
diyse, eşim ya da annen geldiyse evde olmayışımızı on-
lara nasıl açıklayacağız?

– Düşündüğün şeye bak ablacığım, sokakta tur at-
maya çıkmıştık, deriz.
– Öyle mi? Ya salonda birden ortaya çıktığımızda
onlarla karşılaşırsak durumu nasıl açıklayacağız? Son-
suz Evren, rozetlerin ikimiz arasında sır olarak kalması
gerektiğini söylemişti.

– Olayın bu yönünü düşünmemişim öğretmenim.
Bak işte, ben de tedirgin oldum.
– Umarım boş salona döneriz. Neyse, gevezeliği bı-
rakalım da gitmeye hazırlanalım.

– Hazırlık mı ablacığım? Parmaklarımızı tuşa basıp
kendi zamanımızı hayal ettiğimizde, yani sen hayal et-
tiğinde hooop evdeyiz. Şey... Gerçi şimdi de aynı ev.
Ama on dört, on beş saat sonrasının evi... Hem de
gündüz, öğlen zamanı.
– Ama gitmeden önce bahçedekilere bir kez daha
bakmak istiyorum.

Eğilerek sessizce balkona gittiler. Dikkatle başları-
nı uzatıp aşağıya baktıklarında saydam da olsa Sonsuz

71