Oracığa oturup  korku  içinde ağla-
          maya başladı. Sesinin duyulmaması için
          sessiz sessiz ağlıyordu. Boncuk boncuk
          yaşlar gözlerinden süzülüyordu. Doz-
          doz da perdenin kıvrımına konmuş onu
          izliyordu. Atacan’ın bu hâline çok üzül-
          müştü. Sanki az önce onu sineklikle ko-
          valayan bu çocuk değildi.
                                                      11