Page 50 - ATA YAYINCILIK Dedemin Masalları Öykü Dizisii (10 Kitap)
P. 50

Eve dönerken mutluydum. Bir grup kuşa yem
          vermiş, onları doyurmuştum.

             Ertesi gün yine geldim. Zaman aynı, yer

          aynı. İçimde yine ince bir heyecan var. “Kuşları
          bulabilecek miyim?” diye düşünürken nereden

          geldiğini anlayamadığım bir kuş sürüsü orada-
          ki ihtiyar meşe ağacının çıplak kollarına kondu.

          Kendi dilleriyle şen şakrak ötüşerek “Biz burada-
          yız!” der gibi seslendiler.

             Bu kez bana pek uzakta da sayılmazlardı.

          Saymaya çalıştım. Yedi sekiz taneydi. İçimde kı-
          pır kıpır bir sevinç uyandı. Bu küçük şeyler ağaç
          dalları arasında uçup konuyor, çıkardıkları neşe-

          li cıvıltılarla benden korkmadıklarını sanki bana
          anlatmak istiyorlardı.

             Yanımda bol miktarda yem vardı. Onları

          alelacele oralara serpiştirdim. Kuşlar “Pıt! Pıt!”
          diye kanat süzüp yemlere doğru indi. Her taneyi

          tek tek topladılar. Onlar taneleri toplarken ben
          ayakta sakince bekledim. Kuşlarla arkadaş
          olmanın güzelliğini yaşadım.

             Ertesi günlerde onları daha iyi nasıl besleye-

          bilirim? diye düşünmeye başladım.

                                      47
   45   46   47   48   49   50   51   52   53   54   55