Page 50 - ATA YAYINCILIK Dedemin Masalları Öykü Dizisii (10 Kitap)
P. 50
Eve dönerken mutluydum. Bir grup kuşa yem
vermiş, onları doyurmuştum.
Ertesi gün yine geldim. Zaman aynı, yer
aynı. İçimde yine ince bir heyecan var. “Kuşları
bulabilecek miyim?” diye düşünürken nereden
geldiğini anlayamadığım bir kuş sürüsü orada-
ki ihtiyar meşe ağacının çıplak kollarına kondu.
Kendi dilleriyle şen şakrak ötüşerek “Biz burada-
yız!” der gibi seslendiler.
Bu kez bana pek uzakta da sayılmazlardı.
Saymaya çalıştım. Yedi sekiz taneydi. İçimde kı-
pır kıpır bir sevinç uyandı. Bu küçük şeyler ağaç
dalları arasında uçup konuyor, çıkardıkları neşe-
li cıvıltılarla benden korkmadıklarını sanki bana
anlatmak istiyorlardı.
Yanımda bol miktarda yem vardı. Onları
alelacele oralara serpiştirdim. Kuşlar “Pıt! Pıt!”
diye kanat süzüp yemlere doğru indi. Her taneyi
tek tek topladılar. Onlar taneleri toplarken ben
ayakta sakince bekledim. Kuşlarla arkadaş
olmanın güzelliğini yaşadım.
Ertesi günlerde onları daha iyi nasıl besleye-
bilirim? diye düşünmeye başladım.
47