Page 63 - Matematik Elçileri

elçileri
elçileri

Aslında daha kötüsü asıl şimdi başlıyordu.
Aniden tam altlarında oluşan, dibi görün-

meyen kara bir delikten düşmeye başladılar.

Korkuyla deli gibi çığlık atıyorlar, birbirlerini
yakalamaya çalışıyorlardı. Artık bağırmaktan

nefesleri kesilmişti ama hâlâ düşüyorlardı.
Düşme hızları giderek yavaşladı.

O anda altlarındaki yumuşak çimenleri
renkli ağaçları gördüler. “Plofff” diye çimen-

lerin üzerine düştüler. Evet, evet yanlış oku-
madınız, geri dönmenize gerek yok. Yumuşa-

cık çimenler ve renkli ağaçlar. İkisi de şaşkın,

endişeli, meraklı, sevinçli bir yüz ifadesiyle
birbirlerine baktılar. Yüzleri hangi ifade de

olacağına bir türlü karar veremeyen garip

bir şaşkınlık içindeydi.

İlk ayağa kalkan Cengiz oldu. Etraf alışık

oldukları renklerden değildi. Ağaçlar renga-
renkti. Her renkten bitki ve ağaç vardı. Tepe

62